Muzeum Bambrów Poznańskich

Muzeum Bambrów Poznańskich powstało 29.11.2003 roku dzięki wysiłkom Towarzystwa Bambrów Poznańskich a także pomocy i życzliwości Poznaniaków oraz licznym sponsorom. Wystawione w Muzeum eksponaty (ok. 1500 obiektów) obrazują XIX-wieczną kulturę rolników wsi podpoznańskich, która jest efektem rzadko spotykanej owocnej symbiozy dwóch narodów - Polaków i Niemców, wzajemnego zrozumienia i zgodnej współpracy oraz wspólnie zbudowanych trwałych wartości.

Na parterze pokazany jest dom bamberski, otoczony ogródkiem i niewielkim opłotowaniem. Wzdłuż ogródka ciągnie się stosunkowo wąski pas bruku, typowy dla całego terenu ówczesnych podwórek. W ogródku stoi bamberka z grabiami w rękach, ubrana w strój roboczy, który zdaniem gospodyń nie był wart przechowywania i dlatego przeznaczany na szmaty, toteż ubiór ten - poza czepkiem - nie zachował się. Dla potrzeb wystawienniczych został zrekonstruowany na podstawie opisów i fotografii.

Do domu wchodzi się przez ganek - stawiany w najstarszej, XVIII-wiecznej zabudowie bamberskiej. Dom składa się z sieni, z której na prawo wchodzi się do pokoju sypialnego zwanego mieszkalnym, na lewo do stołowego zwanego salonikiem - rzadko używanego, reprezentacyjnego, do którego wpuszczano wyjątkowych gości. Zarówno z sieni, jak i z sypialni można wejść do komory często zwanej alkierzem, a z pokoju stołowego i z sieni - do kuchni.

Wszystkie pomieszczenia wyposażone są w takie meble, sprzęty i obrazy, jakie znajdowały się w XIX-wiecznym domu zamożnego gospodarza bamberskiego. Na piętrze ustawione są gabloty, w których zaprezentowano cenne obiekty zabytkowe, m.in. czepek chrzcielny z przełomu XVII i XVIII wieku, przywieziony przez protoplastę rodu Schneiderów z Bambergu, a także pięknie haftowane czepce, wstęgi (tzw. bandy), tiulowe chusty, fartuchy, ozdobne kryziki zakładane na szyję.

W gablotach umieszczono również różnego charakteru dokumenty rodzinne - sztambuchy, świadectwa chrztów, ślubów, zgonów, odznaczenia i medale, listy i papiery związane z martyrologią potomków bambrów w czasie drugiej wojny światowej; także fotografie oraz karty pocztowe z początków XX wieku i z lat międzywojennych - z motywem kobiety w stroju bamberskim. Po przeciwnej stronie, na stelażach i podestach wystawiono narzędzia domowe i rolnicze - siekiery, tasaki, grabie, cepy, widły, sierpy, kosy i inne. Przy jednej z gablot stoi bamberka w stroju świątecznym, u jej nóg koszyczek, noszony przez bamberki w XIX i w początkach XX wieku. Opodal zaprezentowano kornet z połowy XIX wieku, jeden z najstarszych zachowanych ozdobnych nakryć głowy. W holu Muzeum - naprzeciw głównego wejścia wisi mapa Poznania z drugiej połowy XVIII wieku z jego przedmieściami i wsiami. Na ścianach holu, klatki schodowej i na piętrze - reprodukcje fotografii rodzin bamberskich i poszczególnych osób.

Po lewej stronie wejścia do budynku Muzeum wystawiono kapliczkę taką, jaką przez wieki stawiali mieszkańcy wsi poznańskich, z figurką Chrystusa Frasobliwego. Otwarciem Muzeum Bambrów Poznańskich Towarzystwo chciało uczcić rocznicę 750-lecia lokacji miasta Poznania. W tym 750-letnim okresie, blisko 300 lat swą aktywną obecnością i wkładem w rozwój miasta wypełnili Bambrzy i ich potomkowie. Muzeum jest unikatową placówką, mającą także znaczenie symboliczne, dającą bowiem świadectwo jedności dwóch narodów, którzy stali się wspólnotą; i już na trwałe wpisało się w krajobraz kulturalny Poznania. W Muzeum znajduje się też siedziba Towarzystwa Bambrów Poznańskich, a zgromadzone materiały naukowe - archiwalia, wywiady, opisy wsi, mapy, zbiory biblioteczne i ikonograficzne pozwalają zainteresowanym na zapoznawanie się z nimi i kontynuowanie badań nad problematyką bamberską, nieodłączną częścią historii Poznania.

Muzeum utrzymywane przez Towarzystwo, prowadzone społecznie, czynne jest w piątki i soboty, w godzinach od 10:00 do 14:00

http://www.bambrzy.poznan.pl/node/6