Skansen Łęczycka Zagroda Chłopska

Skansen powstał w latach 2011-2013, choć myśl o jego stworzeniu pojawiła się pod koniec 2009 roku. Jego koncepcja od początku była ściśle związana z projektem Tum – perła romańskiego szlaku. Składa się z kilku zasadniczych części: budynków architektury (domu mieszkalnego – tzw. glinianej chałupy, budynku inwentarskiego z szopą na torf, stodoły, piwnicy ziemnej, studni z żurawiem, gnojownika i ogrodzenia), elementów małej architektury (kapliczki), budynków prezentujących przemysł i rzemiosło wiejskie (wiatrak typu kozłowego, olejarnia, kuźnia) oraz obiektów towarzyszących (budynku administracyjno-ekspozycyjnego, pieca garncarskiego i chlebowego).

Budynki są rekonstrukcjami obiektów budownictwa charakterystycznego dla okolic Łęczycy od 2. połowy XIX po początki XX wieku. Wyjątkiem jest odnowiony, zabytkowy wiatrak z 1820 roku, a także olejarnia z połowy XX wieku, posiadająca dużo starsze elementy i kuźnia z początku XX wieku.  Wyposażenie domostwa rekonstruuje typowe wnętrze domu rodziny wiejskiej z końca okresu międzywojennego.

Łęczycka Zagroda Chłopska jest skansenem wzniesionym według współczesnych założeń w zakresie prezentacji kultury ludowej, w tym przypadku Ziemi Łęczyckiej. Dzięki ożywionej działalności w postaci warsztatów, pokazów (w tym z udziałem lokalnych twórców i rzemieślników) czy imprez ludowych jest obiektem żywym, pokazującym dawne tradycje życia wiejskiego i pozwalającym zwiedzającym na aktywne uczestnictwo.